هـم از تـن هم از زبانند

همیشه هجرتند این کولیان دهر

کــه کسب روزی از رندی درآرند

اگر چه ظاهری درویش دارند

ولیکن سیرتی پـر کینه دارند

بــه ظاهر دوستند و چون روبــاه

فغان زان روزی که دمبی در آرند

زما خـورده نگیرید ای رفیقان

که خوبان تاج سر بر ما دارند

غـرض درد دلی بود بهر آنــان

که خود را عقل کل میپندارند

چه سود حسرت خوری خسرو

درخـتانی را کــه ریـشه نـدارند

خ.ک